Wyczerpuje się już model mozolnej pracy oderwanej od pasji. Już nie stała pensja czy stabilność zatrudnienia jest priorytetem. Dziś pragniemy wykonywać swój zawód z namiętnością, a nasze działania zasilać energią i kreacją.

Ludzie, którzy zajmowali stanowiska przynoszące dochody, ale niekoniecznie satysfakcję – odkrywają w sobie i talent, i wrażliwość, i wreszcie potrzebę, aby tworzyć. Budzą się do sztuki świadomego życia, w którym podsycanie wewnętrznego ognia rodzi potrzebę kreacji. A oni są gotowi za nią podążać.

Sztuka dostępna to rosnąca społeczność twórców, którzy odważają się na ekspresję swojej wrażliwości. Choć dotychczas wykonywali zupełnie inne zawody, są gotowi podzielić się tym, co tworzą. Ale sztuka dostępna to również społeczność tych, którzy kochają piękno i w przedmiotach szukają czegoś więcej – zatrzymanej opowieści, głębszego przesłania, śladu artysty. Oni nie chcą już cyfrowych kopii, powielanych przemysłowo obrazków czy wytworów sztucznej inteligencji. Przestrzeń, w jakiej żyją, ma mieć dla nich znaczenie.

Nośnikiem znaczenia i zmysłowego wrażenia jest właśnie sztuka. Niekoniecznie profesjonalna sztuka elitarna przez duże i drogie S, ale sztuka dostępna tworzona przez ludzi dla ludzi.